BIP
Projekt to uporządkowany proces, więc każdy dzień przedszkolaki zaczynały od omówienia tego, co zdarzyło się poprzedniego dnia, co już wiedzą i czego chciałyby się dowiedzieć dziś. Celem projektu było kształtowanie czynnych postaw zmierzających do dbałości o bezpieczeństwo własne i innych. W projekcie brały udział Mrówki i Pszczółki. Dodatkową zaletą była integracja grup i nawiązane przyjaźnie.
A zaczęto się od stworzenia siatki tematycznej dotyczącej aktualnej wiedzy przedszkolaków o BEZPIECZEŃSTWIE. O to ona…
Rozwiązywaliśmy zagadki i bawiliśmy się w skojarzenia. Wykonaliśmy też prace plastyczne na temat „Oni nam pomagają”.
Poznaliśmy piosenkę o NUMERACH ALARMOWYCH.
Jeśli zgubisz się przypadkiem, pan policjant zerknie w mapkę;
numer 997 - dzwoń i czekaj, znajdą ciebie.
Kiedy ogień hula w krzakach, prędko zadzwoń po strażaka;
numer 998 - zapamiętaj, bardzo proszę.
Gdy w opałach czyjeś zdrowie, wzywaj zaraz pogotowie;
numer 999 - już karetka pędem jedzie. Nie pamiętasz? Nie trać głowy.
Wykręć numer alarmowy, który każdy zna: 112
Bawiliśmy się tymi numerami.
Rozpoznawaliśmy prawidłowe …
…i łączyliśmy z ratownikami.
Dzięki wspólnej pracy powstały też wozy ratownicze…
… i było dużo dobrej zabawy. A zabawa jest nauką, więc „im więcej zabawy, tym więcej nauki”.
Zajęcia praktyczne z wzywania pomocy wzbudziły dużo emocji. Teraz już wiemy, że należy po wykręceniu numeru alarmowego mówić spokojnie, słuchać i odpowiadać na pytania. Jedną z najważniejszych rzeczy przy udzielaniu pomocy poszkodowanym w wypadku, jest wezwanie pomocy zawodowych służ ratunkowych. Mają one specjalistyczny sprzęt, który służy zarówno do bezpośredniego ratowania życia tak jak w pogotowiu ratunkowym, jak i sprzęt do wydobywania poszkodowanych z uszkodzonych pojazdów tak jak straż pożarna.
Przy wezwaniu pomocy musimy podać następujące informacje:
1. Swoje imię i nazwisko oraz numer telefonu, z którego dzwonimy
2. Dokładne miejsce zdarzenia
3. Rodzaj zdarzenia
4. Ilość poszkodowanych
5. Ich stan ogólny
6. Możliwe dodatkowe zagrożenia
Po zgłoszeniu nie odkładamy telefonu, bo może się zdarzyć, że dyspozytor przyjmujący wezwanie będzie chciał uzyskać od nas jakieś dodatkowe informacje, lub może nam służyć swoją pomocą.
Podczas spacerów sprawdzaliśmy czy spotykane osoby znają numery alarmowe i z wielką radością stwierdzamy, że TAK ! Bardzo nas to cieszy.
Nasza aktywność badawcza dobiegła końca, a na zakończenie odbyło się spotkanie z ekspertem w tej dziedzinie – panią Dorotą, która jest RATOWNIKIEM MEDYCZNYM i pracuje w pogotowiu i… jest kierowcą karetki!
Pani Dorota przeprowadziła warsztaty dla dzieci z zakresu udzielania pomocy przedmedycznej. Były też praktyczne ćwiczenia na fantomie. Początkowo dzieci przyglądały się czynnościom wykonywanym przez panią ratownik, a następnie, według jej wskazówek, próbowały naśladować masaż serca oraz sztuczne oddychanie. Dzieci dowiedziały się również, jak należy sprawdzić przytomność osoby poszkodowanej i jak prawidłowo oraz bezpiecznie ją ułożyć. Jak wzywać pomoc już wszyscy wiedzieli i pani Dorota pochwaliła za to przedszkolaki. Wszyscy razem dla utrwalenia powtórzyliśmy numery alarmowe.
Było to niezwykle ważne spotkanie, gdyż uwrażliwiło dzieci na potrzebę reagowania w sytuacjach zagrożenia i dostarczyło im wiedzy, dzięki której mogą uratować czyjeś życie.
